Objawia się to zaczerwienieniem skóry, lekkim świądem. Zwykle te objawy mijają samoistnie. Świerzb należy do chorób określanych potocznie mianem „choroby brudnych rąk”. Wystarczy zatem zachowywać podstawową higienę, by uniknąć tego typu zakażeń. Świerzb u kota to problematyczna choroba, która może dotknąć Twojego pupila. Czy doszło do przeniesienia wścieklizny od kota? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Czy jest szansa zarażenia się wścieklizną poprzez polizanie przez psa rany na palcu? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Czy ten pies mógł mnie zarazić wścieklizną? Drogę kropelkową zakażenia potwierdziły badania po pandemii w Azji. Naukowcy sprawdzali, czy koty zarażą się drogą wziewną – koty zachorowały na ciężkie zapalenie płuc. Od nich zaraziły się kolejne koty, a zatem doświadczalnie potwierdzono możliwość zakażenia także przez kontakt kot-kot. witam! mam 2 letnia coreczke i dostalismy malego kota ale mam straszne obawy czy sie nie zarazi czyms od niego,bo slszalam ze koty przenosza wirusy. Prosze o porade wścieklizna. choroby odzwierzęce. toksoplazmoza. Komentarze (1) Toksoplazmoza, wścieklizna i tasiemczyca to tylko niektóre z chorób, którymi możemy zarazić się od naszych czworonogów. Na W miarę możliwości powinno się unikać dużych skupisk psów. W okresie jesienno-zimowym można stosować suplementy podnoszące odporność, a także nienasycone kwasy tłuszczowe czy tran. Wiedząc, że pies może być narażony na ekspozycję na zarazki, na przykład podczas wystawy czy pobytu w hotelu, można zastosować profilaktycznie . Czy psy mogą zarazić się ospą wietrzną od swoich właścicieli, czy też udaje im się uniknąć swędzącej wysypki? Ospa wietrzna jest niezwykle nieprzyjemną chorobą, której większość z nas doświadczy w pewnym momencie swojego życia. Charakteryzuje się swędzącą, czerwoną pokrzywką i pęcherzami, które mogą pękać i pokrywać się strupami. Na szczęście, ospę wietrzną można dostać tylko raz w życiu, a większość z nas dostaje ją w bardzo młodym wieku. A co ze zwierzętami? Czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? A jeśli tak, to czy jesteśmy dla nich zaraźliwi, jeśli sami mamy ospę wietrzną? W przypadku ludzi, ospa wietrzna jest wysoce zaraźliwa i może być łatwo przekazywana innym ludziom poprzez kichanie lub kaszel. Tak więc logiczne jest, że należy się martwić o przekazywanie choroby swoim zwierzętom domowym. Ale czy ospa wietrzna u psa jest powodem do niepokoju? Czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? W skrócie, odpowiedź brzmi nie, psy nie mogą zachorować na ospę wietrzną. Choroba ta dotyka tylko ludzi, więc nie ma obaw, że Twój pies zachoruje na ospę wietrzną. Z tym stwierdzeniem, u psów mogą wystąpić objawy, które wydają się bardzo podobne do ospy wietrznej. Tak więc, mimo że psy nie mogą zarazić się ospą wietrzną, nadal ważne jest, aby zwracać uwagę na wszelkie objawy, które mogą wystąpić u Twojego psa i szukać pomocy weterynaryjnej, gdy jest to konieczne. Ospa wietrzna jest wirusem przenoszonym drogą powietrzną, który dotyka ludzi. Nie jest uważana za chorobę antropogeniczną, co oznacza, że nie przechodzi z ludzi na zwierzęta. Więc ludzie nie mogą przenosić ospy wietrznej na psy, ani na żadne inne zwierzęta. Jest ona jednak bardzo zaraźliwa dla innych ludzi, więc dzieci, które mają ospę wietrzną zachęca się do pozostania w domu, dopóki choroba nie ustąpi. Objawy podobne do ospy wietrznej u psów Ale nie ma czegoś takiego jak „ospa wietrzna u psów”, istnieje kilka różnych stanów, które mogą dawać psom objawy podobne do ospy wietrznej. To jest część tego, co powoduje zamieszanie i prowadzi ludzi do zastanawiania się, czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? Jeśli zauważysz u psa wysypkę przypominającą ospę wietrzną, może to mieć wiele różnych przyczyn. Możesz zauważyć czerwoną wysypkę, pęcherze wypełnione płynem lub inne objawy, które mogą przypominać ospę wietrzną. W takim przypadku należy jak najszybciej zwrócić się o pomoc weterynaryjną. Istnieje wiele czynników, które mogą wywołać te objawy. Najbardziej niepokojący jest wirus opryszczki psiej (CHV), który został szczegółowo omówiony poniżej. Inne przyczyny mogą obejmować pasożyty, takie jak kleszcze i pchły, alergie lub infekcje bakteryjne. Ponieważ istnieje wiele potencjalnych przyczyn, ważne jest, aby szukać pomocy weterynaryjnej, jeśli zauważysz objawy. Wirus opryszczki psiej (CHV) Wirus opryszczki psiej, znany również jako „psia ospa”, jest prawdopodobnie najbliższą rzeczą do ospy wietrznej, która występuje u psów. Jednak nie jest to wcale ospa. Jest on wywoływany przez wirus opryszczki, czyli CHV. CHV jest chorobą przenoszoną drogą płciową wśród psów. Dotyka przede wszystkim psy ciężarne i ich szczenięta. Psy ciężarne zarażone wirusem CHV mogą wykazywać objawy w postaci pęcherzy i zapalenia sromu. Wiele z nich może jednak nie wykazywać objawów, co dodatkowo zwiększa niebezpieczeństwo związane z tym wirusem. Czy pies w Twoim życiu ma kota w swoim? Nie przegap doskonałego towarzysza życia z mruczącym przyjacielem. Podręcznik szczęśliwego kota – Wyjątkowy przewodnik do zrozumienia i cieszenia się swoim kotem! Niestety, CHV może być śmiertelny dla nowych szczeniąt. Szczenięta zarażone CHV mogą odmówić karmienia, często stają się słabe i w końcu odchodzą. Wirus opryszczki psiej jest jedną z głównych przyczyn śmierci szczeniąt poniżej trzeciego tygodnia życia. Dorosłe psy również mogą być zarażone wirusem CHV, chociaż choroba ta rzadko zagraża życiu dorosłych. Najczęstszym objawem jest czerwona wysypka na brzuchu, co sprawia, że wiele osób uważa, że ich pies może mieć ospę wietrzną. Czy psy mogą zarazić się ospą wietrzną od innych psów? Ponownie, ospa wietrzna sama w sobie nie ma wpływu na psy. Jednakże, psy mogą przekazywać sobie nawzajem wirus opryszczki psiej, co często powoduje objawy podobne do ospy. Diagnoza Ponieważ objawy podobne do ospy mogą być spowodowane przez kilka różnych rzeczy, ważne jest, aby szukać pomocy weterynaryjnej. Licencjonowany lekarz weterynarii będzie w stanie przeanalizować objawy Twojego zwierzęcia i przeprowadzić testy w celu ustalenia głównej przyczyny objawów. Aby pomóc Twojemu lekarzowi weterynarii, postaraj się dostarczyć jak najwięcej informacji. Wspomnij o wszelkich zmianach w zachowaniu, które zauważyłeś, jak również o objawach fizycznych. Opcje leczenia Opcje leczenia przedstawione przez lekarza weterynarii będą zależały od tego, co jest pierwotną przyczyną objawów. Jeśli przyczyną jest wirus opryszczki psiej, opcje leczenia są ograniczone. U dorosłych psów wirus może w ogóle nie wymagać leczenia. U szczeniąt zaleca się natychmiastowe zastosowanie leków przeciwwirusowych i opieki wspomagającej. Jeśli objawy są spowodowane reakcją alergiczną, można je zwalczać lekami przeciwhistaminowymi, zmianą diety oraz specjalnymi mydłami i szamponami. W przypadku podrażnień spowodowanych przez pasożyty, usunięcie pasożytów pomoże odwrócić objawy. Jeśli objawy są spowodowane infekcją bakteryjną, można zalecić stosowanie miejscowych środków przeciwbakteryjnych. Jak widać, opcje leczenia różnią się znacznie w zależności od przyczyny objawów u Twojego psa. Aby upewnić się, że Twój zwierzak jest zdrowy i szczęśliwy, ważne jest, aby natychmiast szukać pomocy weterynaryjnej. Ospa wietrzna i psy: podsumowanie Czy psy mogą zachorować na ospę wietrzną? Nie, ale mogą zarazić się „ospą psią”, inaczej zwaną wirusem opryszczki psiej. Czy psy mogą zarazić się ospą wietrzną od ludzi? Nie, ludzka ospa wietrzna nie jest zaraźliwa dla psów. Co może spowodować wysypkę przypominającą ospę wietrzną u psów? Może to być CHV, infekcja bakteryjna, alergia lub inna przyczyna. Co powinienem zrobić, jeśli mój pies wykazuje objawy? Należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc weterynaryjną. Ponieważ objawy mogą być spowodowane przez wiele różnych kwestii, ważne jest, aby jak najszybciej zwrócić się o pomoc do licencjonowanego lekarza weterynarii. Źródła i dalsza lektura: Greene, C. E., 2012, „Infectious Diseases of the Dog and Cat,” 4th Ed. Joshua, 1975, „Dog Pox: Some Clinical Aspects of an Eruptive Condition of Certain Mucous Surfaces in Dogs,” The Veterinary Record Strona poświęcona labradorom. Założycielka Pippa Mattinson jest najlepiej sprzedającą się autorką książek The Happy Puppy Handbook, The Labrador Handbook, Choosing The Perfect Puppy, and Total Recall. Jest również założycielką Gundog Trust i programu szkoleniowego Dogsnet Online Szkolenia online prowadzone przez Pippę zostały uruchomione w 2019 roku, a najnowsze terminy kursów można znaleźć na stronie Dogsnet Czym można zarazić się od psa? Powszechnie znanymi chorobami, takimi jak wścieklizna czy świerzb, lub mniej znanymi chorobami pasożytniczymi: giardiozą czy toksokarozą. Szczególnie niebezpieczne są te ostatnie, ponieważ psy bardzo często są nosicielami tych trudnych do leczenia chorób odzwierzęcych. Sprawdź, jakie choroby przenoszą psy i jak uchronić się przed zakażeniem. Spis treściCZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD PSA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ PSY? Jakie choroby odzwierzęce przenoszą psy? Jak się przed nimi chronić? Od psa można zarazić się chorobami pasożytniczymi czy chorobami skóry. Wiele z nich przez weterynarzy czy parazytologów (lekarzy zajmujących się chorobami pasożytniczymi) jest nazywanych "chorobami brudnych rąk". Dlatego człowiek może stać się ofiarą tych chorób, jeśli nie zastosuje się do podstawowych zasad higieny w kontakcie z psem. Aby uniknąć zakażenia, wystarczy myć ręce po zabawie z pupilem i unikać sytuacji, w których pies może polizać nas po twarzy lub rękach. Ważne są też okresowe szczepienia zwierzęcia. CZYM MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ OD PSA? JAKIE CHOROBY PRZENOSZĄ PSY? Toksokaroza Jest to bardzo trudna do wyleczenia choroba pasożytnicza, wywoływana przez nicienie Toxocara canis (glistę psią). Do zakażenia dochodzi nie tylko w wyniku kontaktu z psimi odchami (gdzie może znajdować się ponad 200 tys. jaj), lecz także podczas zabawy z pupilem. Jaja pasożyta są małe i lepkie, dlatego łatwo przyczepiają się do futra psa. Glista psia staje się inwazyjna dopiero po upływie 6 - 15 dni od wydalenia z przewodu pokarmowego psa, dlatego sprzątając świeże odchody psa, bardzo trudno się zarazić. Jednak przebywające w glebie jaja mogą zachowywać zdolność do zarażenia nawet przez kilka lat, dlatego toksokarozą można się zarazić także poprzez kontakt z zakażoną ziemią. Po dostaniu się do organizmu człowieka, jaja przekształcają się w larwy, które bytują w różnych narządach wewnętrznych: nerkach, wątrobie, a nawet mózgu, co może skończyć się śmiercią. Zespół larwy wędrującej trzewnej najczęściej objawia się bólami głowy, drgawkami, bólami brzucha, wysypką, gorączką i, w zależności od tego, gdzie zagnieździł się pasożyt, powiększeniem śledziony, wątroby, bólem oka, nagłymi zmianami w zachowaniu (ulokowanie w mózgu). Pomimo mechanizmów obronnych żywiciela, pasożyty mogą przeżyć w organizmie człowieka, tj. zachować zdolność do dalszych wędrówek, nawet przez 10 lat! Aby uniknąć kontaktu z inwazyjnymi jajami, należy przestrzegać podstawowych zasad higieny. Należy także pilnować dzieci, które mają w zwyczaju zjadać piasek lub ziemię (tzw. geofagia). Najlepiej przebywać z nimi na ogrodzonych placach zabaw czy piaskownicach. Szczenięta należy szczepić u weterynarza (podawanie leku należy rozpocząć, gdy ukończą one 2. tydzień życia). Bąblowica Bąblowica to rodzaj tasiemczycy powodowanej przez tasiemca bąblowcowego jednojamowego (Echinococcus granulosus) lub rzadziej tasiemca wielojamowego (Echinococcus multilocularis). Dojrzałe larwy (bąble), podobnie jak larwy wywołujące toksoplazmozę, po dostaniu się do organizmu człowieka bytują w wielu narządach, np. w wątrobie czy nerkach. Larwy są osłonięte grubą osłonką, w której znajduje się płyn. W przypadku pęknięcia, może dojść do krwotoku wewnętrznego. Człowiek może zarazić się tasiemcem bąblowcowym poprzez połknięcie jaj znajdujących się w kale i moczu psów. Bąblowiec przez wiele lat nie daje żadnych objawów, tylko rośnie, osiągając niekiedy 30 cm średnicy. Rozwijające się po kilku miesiącach, a nawet latach, od zakażenia objawy są głównie wynikiem ucisku rosnącej larwy na tkanki i podobne są do wolno rosnącego guza nowotworowego. Mogą to być, w zależności od lokalizacji larwy, żółtaczka (wątroba), krwiomoczem, zaburzeniami czynności nerek (nerki), krwioplucie, kaszel, duszność (płuca), zaburzenia psychiczne (mózg). Aby uniknąć zakażenia, należy przestrzegać zasad higieny (często myć ręce, prać w wysokiej temperaturze rzeczy, z którymi miał kontakt pies, itp.). Giardioza Jest to choroba pasożytnicza wywoływana przez pierwotniaki z gatunku Giardia intestinalis (wiciowce). Pasożyty zazwyczaj atakują młode psy, u których choroba objawia się wymiotami, cuchnącymi zielono-brązowymi biegunkami. U człowieka do zakażenia może dojść w wyniku kontaktu z odchodami zakażonego psa. U dorosłych i dzieci objawy zakażenia przypominają objawy zatrucia pokarmowego (nudności, brak apetytu, gwałtowne, wodniste, sfermentowane stolce, niewielka gorączka). U dzieci choroba dodatkowo doprowadza do zaburzenia trawienia tłuszczów i węglowodanów, co w połączeniu z odwodnieniem może skutkować niedożywieniem organizmu. Jak uchronić się przed pasożytem? Należy przestrzegać podstawowych zasad higieny i chronić żywność i wodę przed zanieczyszczeniem odchodami zwierzęcymi. Cysty G. intestinalis są oporne na działanie większości środków dezynfekcyjnych, m. in. na chlorowanie wody. Czy można zarazić się toksoplazmozą od psa? Spośród wszystkich zwierząt domowych, tylko koty są żywicielami ostatecznymi pasożyta wywołującego toksoplazmozę (głównym źródłem zarażenia kotów są pierwotniaki występujące w mięsie upolowanych gryzoni). W związku z tym tylko od nich można zarazić się tą groźną dla kobiet w ciąży chorobą. W związku z tym psy, nawet te chore, nie są źródłem zakażenia toksoplazmozą i nie stanowią zagrożenia dla człowieka. Jak przekonują weterynarze - aby zarazić się toksoplazmozą do psa, należałoby go zjeść na surowo. Tasiemiec psi Tasiemiec psi jest wywoływany przez pasożyta zwanego Dipylidium caninum. Większość infekcji jest bezobjawowa, jednak niekiedy psy zarażone tasiemcem przejawiają zachowania wskazujące na świąd w okolicy odbytu. Do zakażenia najczęściej dochodzi u dzieci, które po zabawie z zarażonymi psami nie myją rąk, całują zwierzęta, biorą do ust zbierane z ziemi i podłóg zanieczyszczone przedmioty. Objawy zakażenia są bardzo podobne do objawów zakażenia np. tasiemcem uzbrojonym. Jak zapobiec zakażeniu? Należy unikać sytuacji, w których pies może polizać językiem twarz lub ręce człowieka, ponieważ jaja tasiemca są znajdywane także w okolicy odbytu psa (który ten często liże). Jaja znajdują się także w kale psa, jak również na powierzchniach, które pies dotykał odbytem (głównie podłoga). Leptospiroza (choroba Stuttgarcka, choroba Weila) Leptospiroza to choroba odzwierzęca wywoływana przez kilka rodzajów krętek z gatunku L. interrogans. Człowiek może zarazić się od psa krętkami z gatunku L. canicola (które wywołują chorobę stuttgarcką) lub np. z gatunku L. interrogans, które są odpowiedzialne za powstanie tzw. zespołu Weila. Człowiek może się zarazić tą chorobą poprzez kontakt jedynie z moczem zakażonego psa. Krętki dostają się do organizmu człowieka poprzez uszkodzoną skórę oraz błony śluzowe. W trakcie infekcji atakowanych jest wiele narządów, najczęściej wątroba, nerki i układ nerwowy. W przypadku choroby Stuttgarcka, bakterie L. canicola umiejscawiają się w nerkach. Typowe objawy zakażenia to zwiększone pragnienie, wymioty, krwiomocz oraz biegunka ze skrzepem krwi. W przypadku zespołu Weila, bakterie L. interrogans umiejscawiają się w wątrobie, powodując żółtaczkę zakaźną. Aby uchronić się przed zakażeniem, należy przestrzegać zasad higieny i pamiętać o szczepieniach ochronnych psa. Świerzbowiec psi Świerzbowiec psi to pasożyt należący do rodziny roztoczy. Świerzbowiec psi żywi się komórkami skóry i rozmnaża się na jej powierzchni. dlatego u zarażonego psa choroba objawia się owalnymi plackowatymi przerzedzeniami włosa. Świerzbowiec łatwo się przenosi z psy na ludzi, nie tylko poprzez bezpośredni kontakt, lecz także drogą pośrednią przez np. odzież. U człowieka objawami świerzbu są: wysypka, która mocno swędzi. Powikłaniem choroby może być także grzybica (następstwo zmniejszenia funkcji ochronnych skóry). U małych dzieci lub alergików objawy świerzbu dość łatwo pomylić z uczuleniem. Aby uniknąć zakażenia, należy obserwować furto psa, a także często myć ręce i prać w wysokiej temperaturze ubrania/bieliznę/pościel. Dermatofitoza Dermatofitoza to choroba grzybicza skóry wywoływana przez trzy grupy grzybów (Trichophyton, Microsporum i Epidermophyton), które odżywiają się zawartą w naskórku człowieka keratyną. Do zakażenia może dojść poprzez bezpośredni kontakt ze zwierzęciem (np. głaskając psa). Objawami choroby jest swędząca i zaczerwieniona skóra, na której występują grudki i pęcherzyki ze strupami. Zajęte mogą być też paznokcie i skóra głowy. Jak nie dopuścić do zakażenia? Należy unikać bezdomnych psów i innych zwierząt, które mogą przenosić grzybicę i regularnie obserwować futro swojego pupila. Wścieklizna Wścieklizna to obecnie najgroźniejsza choroba odzwierzęca, ponieważ atakuje ośrodkowy układ nerwowy i może doprowadzić do śmierci. Do zakażenia u człowieka dochodzi w wyniku ugryzieniu przez chore zwierzę lub przez zanieczyszczenie jego rany śliną. Jedną z metod uchronienia się przed tą chorobą jest podanie szczepionki przeciwko wściekliźnie. SPRAWDŹ >> Wścieklizna - jak się bronić przed tą chorobą odzwierzęcą? Zaktualizowano Korona-kryzys odbija się na naszym życiu w rozmaitych jego aspektach. Zachowujemy odstęp od innych ludzi, unikamy zgrupowań, nie podajemy sobie rąk i zwracamy jeszcze większą uwagę na higienę. Koronawirus może dotknąć każdego z nas i choć wydaje się nie być groźniejszy od przeciętnej grypy, musimy chronić przede wszystkim ludzi starszych i tych o osłabionym systemie odpornościowym. Ale na co w czasach koronawirusa muszą zwrócić uwagę właściciele psów? Czy nasze pupile to potencjalne zagrożenie, a może same są grupą ryzyka? Nasz poradnik informuje Cię o najnowszych wynikach badań i rozwoju koronowej sytuacji. 1. Czy mogę zarazić mojego psa Covidem-19 lub on mnie? Zdaniem naukowców psy teoretycznie mogą zarazić się koronawirusem od właścicieli. Zarażenie w drugą stronę jest bardzo mało prawdopodobne. Potwierdza to projekt naukowców z północnych Włoch, którzy przebadali 540 psów, przede wszystkim z okolic Lombardii – regionu jednego z najmocniej dotkniętych epidemią Covid-19. Zwierzęta pochodziły częściowo z domów, których mieszkańcy przechodzili koronawirusa. Analiza wykazała obecność przeciwciał koronawirusa u 3,4 procent psów. Oznacza to, że przeszły one wcześniej infekcję wywołaną Sars-CoV-2. U żadnego z przebadanych zwierząt nie wykryto aktywnego wirusa. Testy trwały od marca do maja 2020 roku. Zarażenie psa wirusem przez osobę chora na Covid-19 nie jest zatem wykluczone. Aczkolwiek według aktualnych informacji psy nie odgrywają żadnej roli w rozprzestrzenianiu infekcji. Nie ma tez żadnych poszlak wskazujących na to, że zwierzęta są w stanie zainfekować ludzi. 2. Czy pies zarażony wirusem może umrzeć? Eksperci są w tym punkcie zgodni: Samo zakażenie psa koronawirusem niekoniecznie oznacza, że wirus namnaża się w drogach oddechowych zwierzęcia i że jest przez nie roznoszony. Zdaniem dyrektora Instytutu Friedricha-Loefflera w Greifswaldzie, Thomasa Mettenleitera, nie ma dowodów na to, że infekcja Covid-19 może okazać się śmiertelna dla zwierzęcia. W USA odnotowano co prawda śmierć psa, u którego wcześniej wykryto koronawirusa, ale zwierzę chorowało na nowotwór. Naukowcy na całym świecie są przekonani o niewielkiej podatności psów na Covid-19. Powinieneś podjąć wszelkie starania, aby nie zarazić się wirusem. Według aktualnego stanu wiedzy koronawirus przenosi się głównie z człowieka na człowieka. Do infekcji dochodzi bezpośrednio drogą kropelkową lub pośrednio przez skażone powierzchnie lub przedmiotyU psów istnieje inny rodzaj rodzaj koronawirusów, tzw. psi koronawirus CCoV. Dotyka on przede wszystkim szczenięta oraz osobniki o słabym układzie odpornościowym. Dla Ciebie jako właściciela psa ten typ wirusa jest zupełnie niegroźny. 3. Co zrobić z psem, jeśli obejmie mnie domowa kwarantanna? Wielu właścicieli psów najbardziej boi się domowej kwarantanny, wtedy wszak w żadnym wypadku nie wolno Ci wychodzić z domu. Spacer z psem możliwy jest tylko wtedy, jeśli mieszkasz w domu z ogrodem i wyprowadzasz zwierzę na terenie swojej posesji, nie wchodząc w kontakt z innymi osobami. Jeśli własnego ogrodu nie masz, musisz przygotować scenariusz awaryjny. Zrób listę osób, które mogłyby Ci pomów w opiece nad psem. Upewnij się, czy mogłyby wychodzić z psem na spacer czy też przejąć nad nim całkowitą opiekę biorąc go podczas Twojej kwarantanny do siebie. Najlepiej, jeśli znajdziesz dwie lub trzy osoby, które mogłyby Cię zastąpić w potrzebie. Jeśli Twój pies będzie przez innych tylko wyprowadzany na spacer, ale na czas kwarantanny zostanie z Tobą w domu, musisz koniecznie zwrócić uwagę na higienę smyczy i obroży. Tymczasowy opiekun psa nie powinien się do niego przytulać, a zakładanie obroży i przekazywanie smyczy z rąk do rąk powinno odbywać się tylko w jednorazowych rękawiczkach. Ponadto przy oddawaniu i odbieraniu czworonoga musisz zachować bezpieczny odstęp. Petsitter może psa odebrać z ogrodu, jeśli takowy jest, lub z klatki schodowej, podczas gdy Ty znajdujesz się w innym pomieszczeniu. Najlepiej, jeśli opiekun zatrzyma smycz i obrożę u siebie, abyś Ty wcale nie musiał ich dotykać. W ten sposób ochronisz go przed możliwą pośrednią infekcją CoVid-19. Jeśli nie ma w Twoim otoczeniu osób, które zajmą się Twoim psem na czas kwarantanny, poszukaj w internecie. W mediach społecznościowych tworzą się teraz całe grupy osób chętnych do pomocy przy wyprowadzaniu pupila na spacer. Jeśli nie masz także nikogo, kto mógłby podczas domowej kwarantanny zrobić dla Ciebie zakupy, odpowiednio wcześnie zrób zapasy niezbędnych produktów, które wystarczą na dwa tygodnie. Unikaj zbędnego chomikowania wielkich ilości artykułów. W każdej chwili możesz kupić karmę także online. Pamiętaj o zaopatrzeniu się w leki, w przypadku, jeśli Twój pies jakieś zażywa. Sprawdź karmę Josera i zadbaj o zdrowie swojego pupila 4. Co stanie się z psem, jeśli trafię do szpitala? Jeśli w Twoim otoczeniu zupełnie brakuje kogokolwiek, kto mógłby przejąć opiekę nad Twoim psem, obowiązek ten spada na gminę – tak brzmią wytyczne Głównego Inspektoratu Weterynarii (GIW). Inspekcja weterynaryjna z reguły radzi opiekunom zwierząt, którzy z powodu choroby trafia do szpitala, aby rozważyli oddanie psa do hotelu dla zwierząt lub innego miejsca mogącego zapewnić bezpieczną nad nim opiekę. Zalecana jest takze możliwość poszukania informacji w Internecie w społecznościowych grupach wsparcia."Osoby, które nie mogą skorzystać z powyższych rozwiązań, powinny skontaktować się z właściwym dla miejsca pobytu urzędem gminy" - podaje Inspekcja art. 163 Konstytucji RP „organy samorządu terytorialnego powinny zaangażować się w tym zakresie we wsparcie dla osób objętych kwarantanną lub chorych.” 5. Czy mogę iść na spacer z psem po wprowadzeniu nowych zasad bezpieczeństwa? Według informacji na stronach polskiego rządu wyprowadzanie psa na spacer nigdy nie było zabronione – również w trakcie lockdownu. Możliwość wychodzenia z psem dotyczy rzecz jasna wyłącznie osób, które nie są na obowiązkowej kwarantannie. Według informacji na stronach polskiego rządu wyprowadzanie psa na spacer jest dozwolone. 6. Czy mogę iść do weterynarza, jeśli mój pies zachoruje? Jeśli jesteś objęty domową kwarantanną lub masz podejrzenie, że zostałeś zarażony koronawirusem, nie wolno Ci opuszczać domu i jechać do weterynarza. Zwiększyłoby to ryzyko zakażenia innych osób. Rutynowe badania, jak kontrola zębów czy szczepienia psa, powienieś przełożyć na czas późniejszy. W przypadku zagrożenia zdrowia lub życia Twojego psa poproś o pomoc znajomych lub przyjaciół, aby zawieźli psa do lekarza. Jeśli Twój pies na czas kwarantanny mieszka z osobą, która się nim zajmuje, nie zapomnij o przekazaniu jej książeczki szczepień. 7. Czym mogę zająć psa w domu? Dwutygodniowa domowa kwarantanna może się dłużyć w nieskończoność. Przygotowaliśmy kilka porad, jak możesz zajać psa domu. Istnieje bardzo wiele możliwości interakcji z czworonogiem, aby ani Tobie ani jemu nie było nudno. Krótkie jednostki treningowe z pewnością zapewnią Wam urozmaicenie. Możesz wykorzystać wolny czas, aby trenować wszystkie już znane psu komendy. O regularnych powtórkach wszak często na co dzień zapominamy. ‘Siad’, ‘leż’, ‘zostań’ czy ‘daj łapę’ – większość zwykłych ćwiczeń możesz wykonywać z psem również w czterech ścianach. Zajęciem przez psy najbardziej ulubionym jest szukania i węszenie. To dodatkowo wzmaga koncentrację czworonoga. Możesz regularny posiłek Twojego psa ukryć w innym miejscu i wyłożyć do niego trasę z psich ciasteczek. Za każdym razem zwiększaj poziom trudności. Puść wodze fantazji i sprawdź, jak czuły jest nos Twojego pupila. Z pustego kartonu możesz zbudować ‘skrzynkę węszyciela’. Do tego celu napełnij karton zwykłym gazetowym papierem i ukryj tam psie przysmaki. Jego zadaniem będzie ich znalezienie. Pomyśl, czy Twój pies nie mógłby Ci pomóc w porządkach. Jeśli nauczysz go aportowania (lub już to umie), będzie przynosił Ci różne przedmioty. Komenda ‘przynieś’ świetnie nadaje się do ćwiczenia również w domu. Oprócz piłek, pluszowych zwierzątek czy dummy, pies mógłby aportować również papcie, szmaty do podłogi i inne przedmioty. Pamiętaj o tym, aby rozdawane podczas treningu przysmaki wliczyć w dzienną dawkę karmy – inaczej Twoja kwarantanna może skończyć się dla psa nadwagą. Pies pomaga w sprzątaniu. 8. Psi koronawirus (CCoV) Infekcja psim koronawirusem CCoV to wysoce zaraźliwa choroba psów, która atakuje układ żołądkowo-jelitowy. Schorzenie to jest rozpowszechnione na całym świecie i dotyka tylko i wyłącznie psy. Nierzadko CcoV ma bardzo łagodny przebieg. Jeśli jednak wystąpi w połączeniu z parwowirozą lub pojawi się u psów ze słabym układem odpornościowym, może mieć przebieg bardzo ciężki. Najbardziej zagrożone są czworonogi w wieku szczenięcym. Psi koronawirus może się przenieść z odchodów zakażonego nim psa na Twojego pupila. Do typowych objawów u dorosłych osobników należą wymioty i biegunka. U szczeniaków po ciężkim rozwolnieniu często dochodzi do odwodnienia. Zapalenia jelita cienkiego, które czasem w wyniku infekcji się pojawiają, mogą doprowadzić do śmierci zarażonego szczeniaka. Psi koronawirus (CCoV) różni się od grasującego teraz COVID-19 i nie stanowi dla właścicieli psów żadnego ryzyka. Posiadanie psa lub kota wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Właściciel musi zdawać sobie sprawę, że jego pupil nie żyje samą miłością. Nieleczone zwierzęta domowe bywają źródłem chorób dla wszystkich domowników. Dlatego tak ważne jest dbanie o zdrowie i komfort życia naszych psów i kotów. Dowiedz się, jakimi chorobami można zarazić się od ulubionych zwierzaków. Co zrobić, żeby uchronić się przed zarażeniem? Choroby odzwierzęce pochodzą od różnych zwierząt. To często choroby zakaźne lub pasożytnicze, nie zawsze groźne dla zdrowia człowieka. Niektóre choroby mogą pochodzić od zwierząt domowych, ulubionych pupili: psów i kotów (ale tylko tych wychodzących). Dlatego tak ważne jest dbanie o zdrowie swoich zwierząt. Szczepienie i odrobaczanie pupili to obowiązki właścicieli, którzy powinni regularnie odwiedzać weterynarza razem z ukochanym psem lub odzwierzęce są często nazywane chorobami brudnych rąk. To dlatego, że często do zarażenia dochodzi przez nieprzestrzeganie higieny. Jeśli chcesz zmniejszyć szanse na „złapanie” czegoś od swojego pupila, myj ręce po zabawie z nim, a także przed każdym choroby przenoszą psy i koty?Istnieje szereg niedogodności, które trzeba zaakceptować, decydując się na zwierzaka. Dyskusyjne zapachy i ścieżki ze żwirku z kuwety, mokre plamy na kanapie, ślady łap po deszczu i patyki przyniesione ze spaceru — życie z psem i kotem trudno nazwać higienicznym, choć można się do niego zwierząt wiedzą, że wszystkie niedogodności rekompensuje bezgraniczna miłość ukochanego pupila. Warto jednak pamiętać, że dając psu słodkie buziaki i drapiąc brzuszek kota, każdy naraża się na pewne niebezpieczeństwo. Szczególnie gdy po zabawie z pupilem bierzemy się za jedzenie bez wcześniejszego umycia rąk. Czym można zarazić się od domowego zwierzaka?BąblowicaTo choroba pasożytnicza wywołana przez tasiemca bąblowcowego. Jaja tasiemców mogą znajdować się w sierści lub na pysku zwierząt, a człowiek zupełnie nieświadomie może wprowadzić je do swojego przewodu pokarmowego. Objawy choroby występują powoli, mogą nie ujawniać się nawet przez 15 lat od zakażenia. Gdy jaja tasiemca dostaną się do organizmu człowieka, przekształcają się w larwy, które rosną przez wiele lat i osiągają duże rozmiary. Dojrzałe larwy bytują w różnych miejsca w organizmie, np. w wątrobie, gdzie otaczają się grubą osłonką, w której znajduje się płyn. Bąblowica jest groźną dla człowieka chorobą, której leczenie obejmuje często interwencję groźna choroba pasożytnicza wywoływana przez inwazję larw glist psich lub glist kocich. Źródłem zakażenia jest kontakt z chorymi zwierzętami, z ich odchodami i ze skażoną odchodami ziemią. Najbardziej narażone są dzieci, które bawią się w piasku, w którym mogły znajdować się odchody z jajami glisty. W wyniku połknięcia jaj przez człowieka w dwunastnicy wykluwają się larwy i przedostają się przez ściany jelita do krwi, a wraz z nią wędrują do różnych narządów. Pozostając w tkankach, larwy wywołują stan zapalny i niszczą zainfekowane przez siebie tkanki. Objawy zakażenie pasożytami to przede wszystkim: bóle brzucha i głowy, drgawki, wysypka, gorączka, powiększenie śledziony i wątroby i upośledzenie jest chorobą wirusową, która zwykle przekazywana jest człowiekowi poprzez ugryzienie przez chore zwierze. Po ugryzieniu może minąć nawet kilka lat, gdy pojawią się objawy, ale najczęściej dają o sobie znać w ciągu kilku miesięcy. Objawy obejmują: gorączkę, obolałość, pobudzenie i inne objawy neurologiczne. Możliwe jest uodpornienie na działanie wirusa za pomocą podania antytoksyny i serii to pasożyt należący do rodziny roztoczy. Pasożytuje w skórze zwierzęcia i człowieka, żywi się komórkami skóry i rozmnaża na jej powierzchni. Zarażony świerzbem kot lub pies zaczyna łysieć. Ryzyko zarażenia świerzbowcem kocim jest niewielkie, ale ten pasożyt łatwo przenosi się z psów na ludzi. Objawem zarażenia u ludzi może być swędząca wysypka, a także jest małym pasożytem jelitowym, który jest stosunkowo powszechny u psów, kotów i ludzi. Giardia przenoszona jest za pośrednictwem zakażonego kału, dlatego do sprzątania zwierzęcych odchodów najlepiej zakładać rękawiczki, a później porządnie myć ręce. Zakażenie pasożytem wywołuje giardiozę, która u psów objawia się wymiotami i cuchnącymi, zielonkawymi biegunkami. Człowiek po zakażeniu może mieć objawy przypominające zatrucie pokarmowe. Tasiemiec psiTasiemiec psi wywołuje u ludzi chorobę zwaną dypylidozą. Zwierzęta zakażone tasiemcem przejawiają zachowania wskazujące na świąd odbytu. Mogą także wydalać kał, który zawiera kawałki pasożyta. Do zakażenia tasiemcem u ludzi dochodzi w czasie kontaktu z psem i zarażonymi przedmiotami, gdy jaja tasiemca zostaną przeniesione do przewodu pokarmowego człowieka. Skłonności do zarażania się mają głównie dzieci, które wkładają do buzi ręce po bezpośrednim kontakcie z choroba wywołana przez krętki Leptospira roznoszone przez zwierzęta domowe. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt ze skażonym moczem lub kałem psa. Do objawów choroby należą: wysoka gorączka, dreszcze, bóle głowy, mięśni i stawów, opryszczka wargowa, rumień skóry, wysypka i przekrwienie spojówek. Choroba jest groźna dla człowieka i wymaga leczenia zakażenie grzybicze wywołane przez dermatofity, grzyby atakujące skórę, włosy i paznokcie. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z psem. Objawem choroby jest swędząca, czerwona wysypka z grudkami i pęcherzykami oraz strupami. Grzybicy można się ustrzec, unikając kontaktu z bezdomnymi psami i odrobaczając regularnie własnego pupila. Czym można zarazić się od kota?ToksoplazmozaPowodowana jest przez pierwotniaka. Może wywoływać objawy grypopodobne. Do zarażenia toksoplazmozą dochodzi najczęściej poprzez zjedzenie zainfekowanego mięsa lub kontakt z odchodami kota. Dlatego tak ważne jest regularne sprzątanie kuwety. Kontakt z odchodami od razu po wypróżnieniu nie jest dla człowieka szkodliwy, niebezpieczeństwo pojawia się dopiero w czasie 1-5 zdrowego człowieka i u dziecka toksoplazmoza przebiega bezobjawowo, chociaż mogą czasami występować objawy grypopodobne. Natomiast u ciężarnej kobiety, która wcześniej nie chorowała na toksoplazmozę, po zakażeniu może dojść do uszkodzeń płodu, a nawet poronienia. Kobiety ciężarne powinny unikać kontaktu z obcymi kotami i przebadać się na obecność przeciwciał. Badaniu można poddać także własnego kota, by upewnić się, że nie stanowi kociego pazuraChoroba kociego pazura ma podłoże bakteryjne i przenoszona jest przez pchły. Do zakażenia dochodzi na skutek ugryzienia lub zadrapania przez kota. Zwierzęta nie mają żadnych objawów zakażenia, ale ludzie mogą uskarżać się na gorączkę, powiększenie węzłów chłonnych, bóle głowy i pleców, zmęczenie i zaczerwienienie w miejscu ugryzienia lub (Chlamydophila psittaci) typu kociego to choroba bakteryjna, której głównym objawem jest koci katar i kichanie. Do zakażenia dochodzi na skutek kontaktu z wydzieliną z worka spojówkowego kota. Objawy zakażenia u człowieka mogą się wcale nie pojawić, ale czasami występują objawy przypominające rzeżączkę. Mężczyźni mogą narzekać na nieprawidłową wydzielinę z cewki moczowej. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 13:36 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 9 minut Całkiem sporo mówi się o chorobach, którymi ludzie mogą zarazić się od zwierząt. Niewielu właścicieli jednak wie, że możliwa jest też sytuacja odwrotna, gdy właściciel zaraża chorobą swojego pupila. Olesya Kuznetsova / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Grypa, schorzenia górnych dróg oddechowych Świnka albo zapalenie ślinianek przyusznych Grzybica skóry MRSA, czyli gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) oporny na metycylinę Salmonella Giardia lamblia, czyli lamblioza, giardioza Gruźlica Choroby cywilizacyjne Jak chronić nasze zwierzaki? Podczas gdy wiedza o chorobach zwierząt, które mogą być groźne dla człowieka (tzw. zoonozy), jest już dość powszechna, rzadko zastanawiamy się nad sytuacją odwrotną. W Polsce nie prowadzi się badań statystycznych na ten temat, ale z pomocą przychodzi anglojęzyczna literatura akademicka. W ciągu ostatnich trzech dziesięcioleci ukazało się ponad 50 prac naukowych dokumentujących przenoszenie chorób z ludzi na zwierzęta (tzw. odwrotna zoonoza). Badano zwierzęta domowe, hodowlane oraz dzikie i okazało się, że choroby, które im przekazaliśmy, były spowodowane przez: bakterie (38 proc.), wirusy (29 proc.), pasożyty (21 proc.) i grzyby (12 proc.). Grypa, schorzenia górnych dróg oddechowych Zarówno ludzie, jak i zwierzęta bywają przeziębieni, a wirusy, jakie wywołują katar, nie muszą być wcale różne dla każdego z gatunków. Prawdopodobieństwo zarażenia psa czy kota istnieje. Niestety, to samo można powiedzieć o grypie. Do niedawna byliśmy przekonani, że nie przenosi się ona z człowieka na zwierzę, jednak wirusy nieustannie mutują, zmieniając całe sekwencje DNA. Oznacza to, że niektóre mogą zakazić ludzi i ich koty czy psy. I choć obecnie ryzyko jest niewielkie, nie wiemy, co przyniesie przyszłość. Pierwszy udokumentowany przypadek zarażenia zwierzaka grypą przez właściciela miał miejsce w 2009 r. w Oregonie (USA) i został opisany przez naukowców z tamtejszego uniwersytetu stanowego. Mieszkająca z kotem kobieta zapadła na ciężką infekcję i trafiła do szpitala. W trakcie jej pobytu na oddziale zapalenie płuc spowodowane tym samym wirusem grypy typu H1N1 zdiagnozowano u jej ulubieńca. Kot nie wychodził z domu, nie miał kontaktów z innymi ludźmi ani żadnymi zwierzętami. W latach 2011-2012 zidentyfikowano w Stanach kolejne przypadki przeniesienia infekcji H1N1 z ludzi na ich czworonogi (13 kotów i pies). Przeprowadzono też szereg badań serologicznych, które potwierdziły ekspozycję i reakcję na wirusy ludzkiej grypy u zwierząt domowych. Objawy choroby zawsze były podobne do obserwowanych u ludzi – niewydolność układu oddechowego i brak apetytu. Obok wirusa świńskiej grypy H1N1 dla psów, a głównie kotów, groźny jest wirus ptasiej grypy H5N1, powodujący ciężkie, często śmiertelne infekcje. – Pewnego razu trafił do mnie pies z zapaleniem krtani – mówi Anna Sternak, lekarz weterynarii z Gliwic. – W trakcie wywiadu dowiedziałam się, że ma bardzo bliski kontakt ze swoim panem i śpi z nim w jednym łóżku z pyskiem przy jego twarzy, a pan właśnie skończył chorować na zapalenie krtani. Kiedy porównałam objawy, okazało się, że są takie same. Zawsze pytam w wywiadzie, czy w domu jest ktoś zakaźnie chory. Jeśli tak, to często okazuje się, że zwierzak zaraził się od człowieka. – Kilkadziesiąt razy po zdiagnozowaniu u psa anginy, pytałem, czy w domu ktoś właśnie przechodzi lub przechodził ostre zapalenie migdałków – twierdzi Adam Szymaniak, lekarz weterynarii z Łodzi – i uzyskiwałem potwierdzenie. Zazwyczaj chory zwierzak jest najbliżej związany z tą osobą, np. śpi z nią w jednym łóżku. Świnka albo zapalenie ślinianek przyusznych Świnka jest zakaźną chorobą wirusową wywoływaną przez wirus RNA z rodziny paramyksowirusów. Dotyka najczęściej dzieci, a jej objawy to gorączka i bóle głowy, którym towarzyszy zwykle charakterystyczny bolesny obrzęk ślinianek przyusznych. Od 2004 r. w Polsce szczepienie przeciwko śwince (MMR) jest obowiązkowe, jednak ponieważ choroba atakuje ludzi w każdym wieku, wciąż rejestruje się u nas ok. 1500-2000 przypadków rocznie. Weterynarze twierdzą, że chociaż zdarza się to rzadko, wirusem świnki zarazić się mogą psy. Objawy są podobne jak u ludzi: gorączka, brak apetytu i obrzęk ślinianek poniżej uszu. Chociaż nie ma żadnych specjalnych lekarstw na świnkę u psów, weterynarz może zlecić leczenie objawowe, zapewniające im jak najbardziej komfortowy powrót do zdrowia. Większość zdrowieje w ciągu pięciu do dziesięciu dni. Grzybica skóry Grzybica to infekcja skóry, która dotyka zarówno ludzi, jak i zwierzęta i jest wywoływana przez grzyby. Podstawowym objawem u ludzi jest swędząca, okrągła wysypka. U psów i kotów na skórze pojawiają się szorstkie okrągłe zmiany, które mogą, ale nie muszą, swędzić. W tych miejscach zaczyna również wypadać sierść. Czasami spotykamy się też z grzybicą, która nie daje żadnych widocznych oznak. Grzybica przenosi się przez bezpośredni kontakt z zarażoną osobą (człowiekiem lub zwierzęciem), a także poprzez zanieczyszczone przedmioty, najczęściej higieny osobistej, takie jak szczotki, ręczniki itp. Leczy się ją miejscowo za pomocą maści przeciwgrzybiczych (po wcześniejszym wygoleniu zakażonych miejsc) i, jeśli to konieczne, systemowo zawiesiną przeciwgrzybiczą lub lekami doustnymi. Zalecane jest również używanie specjalnych szamponów, które minimalizują rozprzestrzenianie się zarodników, co pozwala uniknąć dalszych infekcji. – Obok chorób górnych dróg oddechowych najczęściej spotykaną odwrotną zoonozą są schorzenia dermatologiczne – twierdzi dr Anna Sternak – a z nich najbardziej popularna jest grzybica, która łatwo rozprzestrzenia się w obie strony. To najczęstsza dwukierunkowa choroba zakaźna człowieka i zwierzęcia. Przeczytaj także: Chronią przed chorobami serca, łagodzą depresję. To nie leki, tylko nasi najlepsi przyjaciele MRSA, czyli gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) oporny na metycylinę MRSA wywołują bakterie Staphylococcus aureus, które rozwinęły oporność na kilka rodzajów popularnych antybiotyków (w tym np. penicyliny). Występują szczególnie powszechnie w placówkach służby zdrowia i są najczęstszą przyczyną zakażeń wewnątrzszpitalnych, na które szczególnie podatni są pacjenci z obniżoną odpornością. Zakażenie gronkowcem zwykle powoduje infekcje skóry, ale możliwe jest również zapalenie płuc, infekcje miejsca operowanego czy posocznica (infekcja krwi – sepsa). MRSA może być przenoszony przez ludzi i zwierzęta domowe w obu kierunkach. Na szczęście pracujący w placówkach opieki zdrowotnej właściciele zwierzaków mają bardzo małe szanse na przeniesienie gronkowca złocistego opornego na metycylinę na swoich ulubieńców. Mogą stanowić zagrożenie tylko w przypadku, gdy zostaną aktywnie zakażeni. Leczenie MRSA polega na pobraniu szczepu do hodowli i przetestowaniu, na jakie antybiotyki reaguje. Pacjent przyjmuje wybrany lek zwykle przez 6 do 8 tygodni, a po zakończeniu jego podawania ponownie hoduje się gronkowca, aby upewnić się, że ustąpił. Zainfekowane zwierzę można zidentyfikować przez pobranie wymazu z niegojącej się rany, a postępowanie lecznicze jest podobne jak u ludzi. Salmonella Salmonella zazwyczaj wiąże się z zatruciem pokarmowym, jednak może być przenoszona na zwierzęta poprzez kontakt z zarażonymi ludźmi i odwrotnie. Zarówno u ludzi, jak i u ich zwierzaków salmonella powoduje nudności, wymioty, biegunkę, gorączkę oraz bolesne skurcze brzucha. Pocieszyć może nas fakt, że psy i koty są na nią bardziej odporne niż ludzie. Giardia lamblia, czyli lamblioza, giardioza To choroba pasożytnicza jelita cienkiego wywoływana przez pierwotniaki. Występuje na całym świecie, częściej w krajach subtropikalnych i tropikalnych o niskim standardzie życia ludności (10-20 proc. zarażonej populacji) niż w krajach wysoko uprzemysłowionych (1-5 proc. zarażonych). U ludzi, chociaż częsta, zwykle przebiega bezobjawowo, podobnie jak u większości dorosłych czworonogów (w zbadanym ognisku giardiazy wywołanym przez skażoną wodę u dwóch trzecich zakażonych wystąpiła postać bezobjawowa). Na rozwinięcie się choroby narażone są najczęściej młode osobniki. Pierwotniakiem mogą zakazić się psy, koty, a nawet zwierzęta egzotyczne. Rozprzestrzenia się poprzez kontakt z kałem chorych (wydalanie lamblii w kale trwa sześć miesięcy lub dłużej) albo zanieczyszczoną cystami pasożyta wodą pitną z kałuż, studni, jezior, strumieni i basenów. Choroba może zostać przeniesiona z człowieka na zwierzę, chociaż najczęściej przenosi się pomiędzy zwierzętami, np. w sklepie zoologicznym lub na terenie zatłoczonej hodowli. Okres wylęgania wynosi 9-15 dni. Objawy to przewlekła cuchnąca biegunka, bóle brzucha, wzdęcia, utrata masy ciała, brak apetytu, gorączka. Ich nasilenie zależy od intensywności inwazji i osobniczej wrażliwości organizmu. Weterynarz potwierdza diagnozę poprzez analizę kału. Przeczytaj także: Siedem chorób, którymi możemy zarazić się od psa Gruźlica To przewlekła choroba zakaźna dróg oddechowych wywołana przez bakterie Mycobacterium tuberculosis. Gruźlica ludzka rzadko zakaża zwierzęta. U bydła przyczyną gruźlicy są bakterie Mycobacterium bovis i tą gruźlicą może zarazić się większość ssaków stałocieplnych, w tym zwierzęta domowe, gospodarskie, i ludzie. Objawy u zwierząt obejmują kaszel i spadek wagi, a także guzki, ropnie lub rany ugryzione, które nie chcą się goić. Psy i koty mogą zarazić się na wiele sposobów: doustnie (picie niepasteryzowanego zakażonego mleka krowiego, spożywanie mięsa zarażonych zwierząt) lub poprzez wdychanie (bliski kontakt z zarażonymi zwierzętami lub ludźmi). Zwierzęta mogą również zostać zarażone przez ranę zainfekowaną bakteriami obecnymi w otoczeniu. Zarażenie się zwierzęcia od człowieka jest teoretycznie możliwe, ale trudne do udowodnienia. Niemniej jednak, gdy zwierzę zostanie zidentyfikowane jako dodatnie, może to być oznaką wystąpienia gruźlicy w całym gospodarstwie domowym. W rezultacie właściciele czworonoga badani są pod kątem ukrytej infekcji. Choroby cywilizacyjne Chodzi tu o ludzkie praktyki, które mogą źle się przysłużyć zwierzakom. I tak na przykład szkodliwe dla wszystkich domowników jest palenie tytoniu, szczególnie bierne. Okazuje się bowiem, że dym z bocznego strumienia zawiera od 5 do 15 razy więcej dwutlenku węgla oraz od 2 do 20 razy więcej nikotyny. Wdychanie go powoduje, i zostało to udowodnione, wiele ciężkich chorób, jak np. choroby układu oddechowego czy rak. Mamy więc kolejny powód do rzucenia palenia, a przynajmniej niepalenia w pomieszczeniach, w których przebywają nasi ulubieńcy. Kolejną przypadłością współczesnego człowieka, którą łatwo przekazać psu czy kotu, jest otyłość. Badania na temat przekarmiania psów przeprowadzono w Danii. Choć wybrana grupa nie była liczna (250 osobników), to wykazano ciekawe powiązania. 20 proc. zwierzaków cierpiało na otyłość lub miało nadwagę i należały one głównie do osób z nadwagą. Ludzie niekontrolujący swojej wagi mieli dwa razy częściej otyłe psy niż osoby o normalnej tuszy. Przeczytaj także: Siedem chorób, którymi możemy zarazić się od kota Jak chronić nasze zwierzaki? O tym, że właściciele nie są świadomi, że mogą zarazić swojego pupila, wspomina dr Anna Sternak. – Zazwyczaj właściciele zwierząt nie informują nas, że przebyli właśnie jakąś chorobę zakaźną – mówi dr Szymaniak – Niechętnie przyznają się też do grzybicy. Niektórzy kompletnie nie łączą faktów, że jeśli są chorzy i mają np. kaszel i gorączkę, a później u ich psów czy kotów występują identyczne objawy, to znaczy, że mogły się od nich zarazić. Najczęściej o przenoszenie chorób zakaźnych obwiniane są zwierzęta, nie ludzie. Nie unikajmy więc szczepień obowiązkowych, a dodatkowo co roku stosujmy szczepionki przeciw grypie. A najważniejsze – przestrzegajmy zasad higieny. Nawet jeśli prawdopodobieństwo przeniesienia choroby na naszego psa lub kota jest niskie, nie zapominajmy o prostych środkach ostrożności, takich jak: mycie rąk przed i po głaskaniu, karmieniu oraz toalecie, unikanie oblizania twarzy, zapobieganie piciu wody z WC, kichanie w chusteczkę, a nie na czworonoga, unikanie spania w jednym łóżku. Ochrona zwierząt domowych przed chorobami nie różni się niczym od dbania o siebie i swoją rodzinę. Nie polegajmy wyłącznie na internecie, w razie choroby omówmy z lekarzem rodzinnym oraz weterynarzem potencjalne możliwości przeniesienia jej na psa czy kota. Ryzyko jest zawsze większe u zwierząt z osłabionym układem odpornościowym, dotkniętych zaburzeniami immunologicznymi spowodowanymi infekcjami, chemioterapią, stosowaniem sterydów, cukrzycą itp. Zobacz również: Które środki najlepiej chronią przed kleszczami? Czym pryskać dzieci i zwierzęta? To musisz wiedzieć na temat wścieklizny Zarazili się bakterią ze śliny psa. Kobieta nie żyje, mężczyźnie amputowano ręce i nogi Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. choroby odzwierzęce choroby zakaźne choroby wirusowe choroby bakteryjne infekcje Czym można zarazić się na kąpielisku? Tych faktów nie wolno zlekceważyć Kiedy podczas plażowania roztapia nas tropikalny żar, ratunku szukamy w chłodnej wodzie. Zanim jednak do niej wskoczymy, sprawdźmy zalecenia instytucji... Medexpress Tą groźną bakterią można zarazić się wszędzie. Objawem przerażający ból Clostridioides (wcześniej: Clostridium) difficile to groźna bakteria, która w skrajnych przypadkach powodować może pęknięcie jelita. Wywołuje bardzo silne bóle... Klaudia Torchała Małpią ospą trudniej zarazić się niż COVID-19. Potrzebny bardzo bliski kontakt Małpia ospa pojawiła się na początku maja w Europie. Naukowcy są zaskoczeni faktem, że większość zakażonych nie podróżowała do Afryki, bo główne tam ta choroba... Klaudia Torchała 7 nietypowych objawów raka szyjki macicy Rak szyjki macicy jest wyjątkowo podstępną chorobą. Wcześnie wykryty, gdy występuje jeszcze w fazie przedinwazyjnej, daje 99,9 proc. szans na skuteczne... Hanna Szczygieł Badanie krwi pokaże, czy w ciągu czterech lat grozi ci zawał lub udar. Ważne odkrycie Naukowcy odkryli nowy sposób, by przewidzieć u pacjenta ryzyko udaru mózgu, zawału czy niewydolności serca, a nawet śmierci spowodowanej którąś z tych chorób w... Monika Mikołajska Siedem chorób, którymi możemy zarazić się od psa Lista zalet posiadania psa jest bardzo długa: okazja do codziennych spacerów, niższe ryzyko zawału i większa odporność na stres. Niestety, najlepszy przyjaciel... Zuzanna Opolska Siedem błędów, które mogą prowadzić do zarażenia się salmonellą Kurczowy ból brzucha, wymioty, biegunka? Tak objawia się zatrucie salmonellą, które może być śmiertelnym zagrożeniem dla dzieci i osób z obniżoną odpornością.... Zuzanna Opolska To jedna z niewielu chorób, której leczenie jest obowiązkowe. Za świadome zarażenie można trafić do więzienia Gruźlica to jedna z najbardziej zakaźnych chorób. Niesłusznie uważana jest za zapomnianą. W Polsce w 2019 r. zachorowało na nią ponad 5 tys. osób. — Na gruźlicę... Monika Mikołajska Chora na COVID-19 matka może zarazić dziecko, także na etapie ciąży SARS-CoV-2, wirus wywołujący COVID-19, może być przenoszony z matki na dziecko przed, w trakcie i po porodzie, jednak do zdarzeń takich dochodzi bardzo rzadko -... PAP Półpasiec - objawy, leczenie, powikłania. Jak można się zarazić?[WYJAŚNIAMY] Półpasiec jest chorobą wirusową i występuje jedynie u osób, które przechorowały wcześniej ospę wietrzną. Czynnikiem etiologicznym jest wirus VZV, który przy... Lek. Aleksandra Czachowska

czy pies moze sie zarazic od kota